September


1 September

Ik drink mijn koffie op het terras. Een nieuwe gewoonte die ik mezelf heb aangeleerd - 10 minuten vroeger opstaan om op mijn gemak aan de dag te beginnen. Ik trek het dekentje wat dichter over me heen. Mijn blote voeten voelen de koude al op de terrastegels. De Septemberse ochtendhemel is een tikkeltje kil. De buitenlucht voelt al mistig, klam misschien zelfs. De zomer neemt gewillig een stap terug, en brieft de herfst over het voorbije seizoen. Ze is moe, ze is dit jaar vroeg aan haar hoogtij begonnen, in maart al - om er voor te zorgen dat we niet met z’n allen in een Coronadepressie belandden.

Je voelt dat de herfst langzaamaan zijn plaats opeist en koudere ondertonen onze atmosfeer instuurt, terwijl ze de bladeren nu snel warmere ondertonen zal geven. De wonderen der natuur - van helblauwe hemels naar vuurrode, felgele en knaloranje landschappen. Ik ruik de verbrande geur al van de eerste verwarmingstoestellen die sputterend uit hun zomerslaap ontwaken. Het Tiense bietenseizoen is nog net niet begonnen, maar je voelt dat ze op weg zijn vanuit de velden, in mijn hoofd is het een parade van tractors, de grond voor het huis al daverend bij wijze van feestelijke intrede. De meeste mensen zullen zeggen dat deze periode in onze stad de ergste is. De ‘durf te vragen’ – facebookgroepen zullen weer op volle toeren draaien met vragen over de stank. Maar voor mij betekent het ‘thuis’. Het is een vertrouwde geur, de geur van de herfst, van nieuwe schooljaren, nieuwe werkjaren, een nieuw seizoen, een nieuw begin.

Binnen maakt mijn dochter zich klaar voor de eerste schooldag. Ik vraag me af of ze ook met dezelfde spanning uitkijkt naar het nieuwe schooljaar. Toen ik het haar vroeg zei ze dat ze het best spannend vond, maar dat kan ook gewoon te maken hebben met het rare jaar dat we al achter de rug hebben. Het begin van het schooljaar vond ik altijd best speciaal op haar leeftijd. Na een zomer zonder mijn vriendinnen was ik blij dat ik terug naar school mocht. Ik kon uren spenderen met mijn nieuwe potloden, slijper, cursusblokken met lijntjes, ruitjes en dat andere waarvan ik me de naam niet meer kan herinneren, nieuwe ringmappen met een kartongeur die ik me nog in de neus kan halen en het geluid van het dichtklikken van de nieuwe ringen. Raar, de dingen die je bijblijven. Nieuwe fluostiften, een lat zonder kapjes in, geodriehoeken en passers, ik vond het allemaal heerlijk. Ik zat dan op de grond van mijn zolderkamer met al mijn nieuwe spullen rond me. De verwarming eind augustus al lichtjes aan (want bij ons was het altijd 24 graden), de avonden al afkortend. In mijn tijd waren er nog echte seizoenen, of lijkt dat alleen maar zo? Shit, heb ik dat echt geschreven. Ik word oud.

Ik denk dat mijn standaard nieuwe outfit voor een vers schooljaar een roltrui was, een geruite rok en leren schoenen met veters. De kleuren konden afwisselen, maar het waren allemaal variaties op hetzelfde thema. Ik denk zelfs dat er vaak zo’n kiltspeld door mijn rok stak. Eighties girls, are you with me? Mijn dochter heeft vandaag gekozen voor een zwart kleedje met sterren, een leren jasje en skate baskets. Stoer eerder, terwijl ik 30 jaar geleden eerder voor de academische look ging. Ik nam school ook iets serieuzer dan zij doet, maar kom – terugkijkend naar mijn stressvolle (tot mijn 14de dan toch) schoolcarrière weet ik niet welke benadering het best is eigenlijk. Dat zal alleen de tijd uitwijzen.

Na die eerste dag thuiskomen, begon mijn vader met volle moed en met gemillimeterde precisie mijn boeken en schriften te kaften. De etiketten werden er met de waterpas netjes opgeplakt en geschreven door mijn vader zelf want mijn handschrift was iets te rommelig vermoed ik voor het algemene uitzicht van het boek. In mijn memoires zal ik ook neerschrijven dat we dan pannenkoeken als avondeten aten, terwijl het nieuws opstond en mijn boeken glimmend op de bureau klaarlagen. Misschien heb ik te weinig tradities in het leven, misschien moet ik daar iets aan doen. Gelukkig voor mij heb ik op 3 jaar nog geen enkele boek moeten kaften, al zou ik die taak dan wel doorschuiven naar mijn vader moest die dag ooit komen. Mijn dochter zit dit jaar in de klas bij een juf waar ik ook nog les van heb gehad. Ik vind dat mooi. Die cirkel van de kleinstedige charme. Haar klas was ooit mijn klas, de muffe geur en de geluiden van de deuren krijgt ze er ook zomaar bij, om in onze collectieve moeder-dochter herinneringenpot te steken.

Ach, ik ben niet boos om september. Het geeft me nieuwe energie omdat het ergens ook de druk van de zomer wegneemt. In de zomer heb ik altijd het gevoel dat ik bezig moet blijven omdat de dagen lang duren. Ik voel me schuldig als ik om 20u onder mijn deken kruip terwijl buiten de zon nog schijnt en er (in normale jaren) nog zoveel mogelijkheden zijn om het leven te grijpen voor de zonsondergang.
Nu kan ik tenminste op een vrijdagavond zonder enig schuldgevoel, onder mijn deken naar de misdaadserie op Eén kijken en het gevoel hebben dat alles wat er in de dag zat er ook uit is gehaald.
Laat die bieten maar komen. Laat de geur mijn neus maar penetreren. Ik ben er klaar voor. Ik heb zelfs mijn verwarmingsketel al gewaarschuwd dat het gedaan is met de zomerslaap.

1 comment

  1. Elke man die relatieproblemen kan oplossen is een Mini God, Lord Bubuza is een god op aarde. Hij heeft mijn tranen weggeveegd door mijn gescheiden huwelijk te herstellen, mijn vrouw kwam op een dag naar me toe en zei dat ze moest scheiden, ze zei dat ze verliefd was op iemand anders en het huwelijk beu was. ze vroeg een scheiding aan en we verlieten elkaar, maar ik kon niet slapen, eten of drinken, ik was diepbedroefd en begon online hulp te zoeken, ik zag verschillende getuigenissen van mensen die Lord Bubuza waardeerden voor het helpen van hen bij het herstellen van hun relatie, dus nam ik contact op Lord Bubuza op WHATSAPP: +1 505 569 0396, ik vertelde hem mijn problemen en hij beloofde me te helpen met zijn betovering.... Hij zei dat mijn vrouw binnen 12 tot 16 uur na het uitspreken van de spreuk terug zal komen bedelen. Ik geef zijn eis en deed wat hij me opdroeg. Ik was geschokt toen mijn vrouw huilend kwam en me op haar knieën smeekte om te vergeven en haar terug te accepteren. Lord Bubuza is een man van zijn woord neem contact met hem op voor hulp via WhatsApp:: +1 505 569 0396 of e-mail: lordbubuzamiraclework @ hotmail . com

    ReplyDelete