'Is de ontmoeting de pijn van het afscheid waard? vroeg ik me net af toen ik mijn dochter ging zeggen dat we weer verder moesten op onze reis en ik haar in tranen bij haar lievelingspaard vond terwijl ze haar sprietjes hooi toegooide. De laatste paar dagen hebben we op een micro ranch doorgebracht, zeer micro wel te verstaan want 3 paarden en 2 honden kan je nauwelijks een ranch noemen. Hier had ze de hele reis al naar uitgekeken, slapen in een caravan, Luigi genaamd, omringd door paarden en honden. De ultieme American Dream voor haar. Luigi stond helemaal in teken van paarden. Paardenfiguurtjes langs haar bed, lakens met honden erop en uitzicht op de paarden. Kaia, a rescue horse merrie en Olivia hadden meteen een connectie - instant happiness. De ranchlady zei dat ze niemand zo dicht bij zich liet komen en zich al zeker niet liet aaien op haar neus. She must have a pure soul, zei de ranchlady over mijn dochter, and the horse feels it. Zo leek het ook, ze hadden onmiddellijk een onzichtbare band die alleen zij twee begrepen. Toen we vertrokken, en Olivia haar met tranen die over haar wangen rolden goeiedag zei met haar armpjes rond haar, legde het paard zijn snuit op haar hoofd, alsof ze haar wou troosten. Dat was zo intens, mijn ogen schoten vol. Haar papa's ogen schoten vol. Wat een moment van pure liefde. Liefde is zonder twijfel de pijn van het afscheid waard. Het maakt je hart vol. Dat is waar het leven om draait.
No comments